من، نگار، .

دقت کردین هر وقت یه مطلب نوشته میشه یه عده نشستن بدو بدو بیان به نویسنده حمله کنن. 

میان کلمات گهرباری هم که میذارن مدام حمله میکنن، قضاوت میکنند، هرچی خواستن مینویسن، بعدشم ادای روشنفکرا رو درمیارن، و بدترین قسمتش اینه که نویسنده رو دروغگو فرض میکنن، ولی در لفافه. 

یعنی ناباورانه میگن اگه اینطوری بود که نوشتی فلان میشد، حالا که نشده، پس اینطوری که میگی نیست. 

شما خدایین یا فکر می کنین مسائل عاطفی و اجتماعی و خانوادگی فرمول ریاضیه. 

زندگی فرمول ریاضی نیست. به تعداد آدما زندگی ها و روشها و  انتخابهای مختلف وجود داره. پس هرچی شما فکر بکنین عینا وحی منزل نیست. 

قضاوت هاتونم سرتون میاد. چه من بگم چه نگم.