این روزا

یه مدتیه سخنرانی های یه نفر رو گوش میدم که حرفهای حقی می زنه  و دارم سعی می کنم دل آرام بهتری بشم. ما خیلی جاها اشتباه میریم و نمی دونیم. چه خوبه که آدمایی باشن که یه خطکش دست بگیرن و بگن: دل آرام اون ور نرو. این ور برو. 

اصلاح خویشتن سخته ولی مگه نه که ما اومدیم بهتر بشیم؟ 

یکی از حرفا این بود که آیا دین ما رو آدم بهتری کرده؟ اگه روزه هستیم به خودمون حق میدیم بداخلاق باشیم یا اینکه به خاطر روزه داری مون بهتر و مهربونتر شدیم؟ 

. 

به نظر میاد مادربزرگم تا حداقل سه چهار هفته دیگه تو کما باشه. امیدوارم این دوره رو خوب بگذرونه.